ความอยากบางทีทำให้คนเราทำอะไรพิลึกๆ ดิฉันเคยเห็นรูปสมาคมบ้ากระเป๋าแห่งสยามประเทศ ที่นัดกินข้าวแล้วเอากระเป๋าวางบนโต๊ะอวดกัน ทั้งๆที่มันไม่ใช่รุ่นน่าสะสมหรือลิมิเต็ดอะไรพอที่จะเอามาอวดกันเลย อืม..ม..แต่นั้นมันเงินเขา..เขาจะใช้ยังไงก็ไม่หนักหัวเรา มา..มา..เข้าเรื่องตลกกว่าเรื่องเมื่อกี้ดีกว่า
พอดีเปิดไปเจอกระเป๋าแบรนด์แพง..แต่โหล(อย่ามาเถียง..ป่านนี้ไอ้ใบและสีที่บอกว่าต้องสั่งเป็นเดือน..เป็นปี..มีออกมากี่ใบแล้ว) แต่บังเอิญมันไม่ใช่ของจริง จุดประสงค์จริงๆดิฉันไม่ทราบ..เพราะไม่ใช่คนผลิต แต่นั่นมันยังไม่ขำเท่ากับมีออกมาสองเจ้าชนกัน..นี่มันคือเรื่องขำใช่ไหม? หรือยังไง?
เจ้าแรก..เป็นของใต้หวัน เพราะชื่อบอกไว้แบบไม่กระมิดกระเมี้ยนว่า"Banana Taipei" หน้าตาดูลงทุนแบบมิลเลอร์เซเว่นสตาร์..ร์..แบบเอาจริงเอาจังกว่าอีกเจ้านึง มีให้เลือกหลายสีแบบของจริงต้องอาย แต่ดิฉันว่า..มันดูเหมือนถุงจ่ายกับข้าว น่า..น่ะจุดประสงค์เค้าอาจจะล้อเลียน..ส่วนจะขำหรือไม่..นั่นอีกเรื่องนึง
เจ้าต่อมา..เพิ่งเห็นวันนี้ ถึงคันมือเขียนบทความนี้ไง..5..5..5 ยี่ห้อ"น้องกล้วย"ด้านบนเจอแต่ในเวปในบล็อคแถบเอเซีย แต่ยี่ห้อล่างนี่เจอในบล็อคดังอย่าง"New York Times" ยี่ห้อ"Thursday Friday"เป็นฝีมือสองสาวจากอิสราเอลและยูเครนมาผนึกกำลังทำกระเป๋ากำมะลอนี้ออกมา ถ้าเปรียบเทียบกัน..ฝีมือและความน่าซื้อห่างกัน..เหมือนไทเปไปเยรูซาเลม ใบล่างมีให้เลือกแค่สามสีแล้วก็พิมพ์ลงไปทื่อๆแบนๆ หารายละเอียดเนี๊ยบๆดีๆไม่เจอ แบบว่า..ถ้าหาดูดีๆจตุจักรก็น่าจะมี เอ๊ะ..ไม่ได้เดินนานแล้ว หรือสองแบรนด์นี่ซื้อของจัตุจักรไปก๊อปกัน..5..5..5
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น