ดิฉันเป็นโรคชอบเก็บของ..เหมือนคนแก่ทั่วไป อย่างที่เขาเรียกกันว่าสมบัติบ้า สร้อยคอพลาสติกทำจากของเด็กเล่นไปจนถึงเข็มกลัดอันเล็กอันน้อย ของบางอย่างในสายตาบางคน..อย่างที่บอก..มันมีความหมายไม่ต่างอะไรไปจาก"ขยะ"ชิ้นนึงเท่านั้น แต่กับบางคน..คนที่บ้าพอๆกัน(5..5..5)มันอาจสวยมากและหาค่ามิได้(5..5..5) ดิฉันเคยไปบ้านดีไซน์เนอร์ไทยอยู่แค่สามคนที่มีเครื่องประดับและของสวยๆเก็บไว้เยอะแยะ คนแรก"ปริญญา มุสิกมาศ"เป็นของทำเองซ่ะเยอะ และตอนนี้คงกระจัดกระจายไปหมดแล้วตามกาลเวลา คนที่สอง"ณรงค์ศักดิ์ เอกพันธ์"พี่ต๋อยมีของสวยๆเยอะแยะส่วนใหญ่มาจากปารีส มีตั้งแต่ขนนกสวยๆสีแปลกๆไปจนถึงหุ่นโชว์เสื้อ ซึ่งเท่าที่รู้ของที่พี่ต๋อยเก็บไว้โดนนำออกมาขายหลังจากที่พี่ต๋อยเสียชีวิตลง และคนสุดท้าย..ที่กำลังจะเขียนถึงอยู่คู่ฟ้าแฟชั่นเมืองไทยมาจนถึงเดี๋ยวนี้"องอาจ นิรมล" พี่ป๋องมีเครื่องประดับเป็นลัง แยกหมวดหมู่เก็บไว้อย่างเรียบร้อย มาวันนี้..ไม่อยากเก็บแล้ว..หรืออย่างไรไม่ทราบ..ต้องโทรถามกันเอง พี่ป๋องเลยเปิดท้ายขายของเก่า..5..5..5 เอาของ"เห็นปั๊บจับใจ"ออกมาเทขาย คงยังไม่หมด..แต่คงทยอย ของส่วนมากมีรายละเอียดของเครื่องประดับบอกไว้ทั้งวัสดุและยุคสมัย สนใจสามารถติดต่อซื้อและสอบถามรายละเอียดรวมไปจนถึงตบตีได้ตามลิงค์ที่ด้านล่างค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น