การเขียนวิจารณ์อะไรสักอย่างสมัยนี้ คล้ายเอาตัวเข้าไปเสี่ยง เหมือนเอาผ้าปิดตาแล้วเดินข้ามถนนราชดำเนิน ทั้งๆที่เขาว่ากันว่ายุคนี้เป็นยุคแห่งข่าวสารและเทคโนโลยี่,ยุคแห่งความเปิดกว้าง..ไม่มีกรอบ แต่ในความคิดของดิฉัน ดิฉันว่า..มันตรงข้ามกับสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมด
ยุคนี้เจ้าของธุระกิจมักว่าจ้างสื่อใหญ่ๆให้ใช้เทคโลยี่ที่มีอยู่ในมือเขียนเรื่องที่ต้องการให้คนอื่นเชื่อ..แม้มันจะไม่ใช่เรื่องจริง ใช่..มันคือเหตุผลทางด้านธุระกิจ เหมือนหมอดู,เหมือนหมอผี,เหมือนหาหวย บางคนมักเชื่อจนงมงายในสิ่งที่ได้เห็นหรือได้ฟังและคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง จนบางทีเหมือนหลอกตัวเอง เพราะเรื่องที่ได้ฟังหรือได้เห็นมานั้นก็มีข้อพิสูจน์อยู่เกลื่อนกลาดว่ามันไม่จริง
ดิฉันเขียนบทความนี้..เพราะแค้น หรืออาจจะคิดมากไปเอง..หรือ..หิวข้าว..5..5..5 ดีไซน์เนอร์ยุโรปบางคนบางแบรนด์กำลังโดนสื่ออเมริกันดูถูกดูแคลนว่าเอาของเก่าของอเมริกันมาใช้ แต่ในขณะเดียวกันกับดีไซน์เนอร์อเมริกันเองทำบ้าง กลับยกหางเยินยอว่า..การทำที่คล้ายกันกลับเป็นเรื่องแปลกใหม่,สุดยอด,อัจฉริยะ,ไม่เคยเห็นมาก่อน..ฯลฯ แล้วมันเกี่ยวกับลลนาเล่มปี1982..ยังไง..5..5..5 ก็..ก็..มันมีบางชิ้นในคอเลคชั่นที่ว่ายังมีดีไซน์เนอร์ไทยเคยทำมาแล้วเลย หาไม่เจอหรือไม่รู้ว่าชิ้นไหน..ไม่เป็นไร..ไม่มีรางวัลให้ค่ะ
Picture : แมวเหมียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น